Eerste dagen
Blijf op de hoogte en volg Karen
12 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Pakiri
Beste familieleden, huisdieren, vrienden en vooral speciaal voor oma!
Hier zit ik dan, aan de andere kant van de wereld, te bedenken hoe ik jullie ga vertellen wat ik tot nu toe heb meegemaakt.
Vorige week dinsdag vertrok mijn vliegtuig naar de andere kant van de wereld! Na een reistijd van 28uur kwam ik dan eindelijk aan in Auckland. Helaas nog niet op plaats van bestemming. Eerst een nacht in een hostel in het centrum van Auckland geslapen. De volgende ochtend vroeg heb ik de bus naar Wellsford genomen. Daar werd ik opgehaald door Ray, een kletsgrage oude man. Na een rit van 20 minuten en heel veel verhalen kwamen we dan eindelijk aan op plaats van bestemming, Pakiri beach horse rides!
Na een korte rondleiding over het terrein en voorgesteld te worden aan de anderen, werd mij het huis van de komende tijd getoond. Yuk! Dat was mijn eerste gedachte. Ik dacht; was oma maar hier, die weet wel raad met deze troep en stof en spinnenwebben.. Maar goed, die was er niet. Mijn kamer moet ik delen met een Japans meisje dat niet echt (echt niet) Engels spreekt. Dus als je iets vraagt zegt ze: yes, sank you. Best lastig af en toe. De rest van mijn huisgenoten zijn 2 meisjes uit Ierland en een uit Engeland.
Goed. Mijn tas in de kamer achter gelaten en terug naar de ranch gelopen. Ondertussen was de groep van 10 chinezen, die 1,5uur te laat waren, aangekomen. Een deel kon wel rijden, een ander deel niet. Niemand sprak Engels behalve de gids, maar die ging niet mee paardrijden. Het werd een grote chaos en de rit was nog niet eens begonnen. Er werd mij vriendelijk maar dringend gevraagd of ik aub mee wilde rijden. Prima, ik had toch niet beters te doen (ok, misschien m’n kamer schoonmaken..). Bij terugkomst ook maar geholpen met de paarden verzorgen en smiddags heb ik nog een rit meegereden. Normaal zou ik de 10e pas beginnen met werken, maar nu was mijn werkperiode onofficieel begonnen.
Wat een prachtige omgeving! Lijkt uit een sprookje te komen. Blauwe zee, oneindig witte stranden, prachtige duinen. Een rit bij Pakiri Beach Horse rides staat zelfs op de lijst van 100 dingen die je moet doen voor je sterft!
En na een rustige werkdag, wanneer er geen ritten zijn en alles volgens schema verloopt, nemen we ieder een paard en rijden we zonder zadel naar het strand. Daar gaan we de zee in en zwemmen we met de paarden. Of we nemen de Arabieren en gaan voor een wedstrijd op het strand en springen in de duinen
Op een vrije dag verkennen we de omgeving, doen we boodschappen, eten we ijs, hangen we wat in huis en gaan we naar het strand voor wat bodyboarding.
En soms gaan we na het werk met alle huisgenoten ergens wat eten.
Heel vervelend allemaal..
Nu is het tijd om aan het werk te gaan!
Hier zit ik dan, aan de andere kant van de wereld, te bedenken hoe ik jullie ga vertellen wat ik tot nu toe heb meegemaakt.
Vorige week dinsdag vertrok mijn vliegtuig naar de andere kant van de wereld! Na een reistijd van 28uur kwam ik dan eindelijk aan in Auckland. Helaas nog niet op plaats van bestemming. Eerst een nacht in een hostel in het centrum van Auckland geslapen. De volgende ochtend vroeg heb ik de bus naar Wellsford genomen. Daar werd ik opgehaald door Ray, een kletsgrage oude man. Na een rit van 20 minuten en heel veel verhalen kwamen we dan eindelijk aan op plaats van bestemming, Pakiri beach horse rides!
Na een korte rondleiding over het terrein en voorgesteld te worden aan de anderen, werd mij het huis van de komende tijd getoond. Yuk! Dat was mijn eerste gedachte. Ik dacht; was oma maar hier, die weet wel raad met deze troep en stof en spinnenwebben.. Maar goed, die was er niet. Mijn kamer moet ik delen met een Japans meisje dat niet echt (echt niet) Engels spreekt. Dus als je iets vraagt zegt ze: yes, sank you. Best lastig af en toe. De rest van mijn huisgenoten zijn 2 meisjes uit Ierland en een uit Engeland.
Goed. Mijn tas in de kamer achter gelaten en terug naar de ranch gelopen. Ondertussen was de groep van 10 chinezen, die 1,5uur te laat waren, aangekomen. Een deel kon wel rijden, een ander deel niet. Niemand sprak Engels behalve de gids, maar die ging niet mee paardrijden. Het werd een grote chaos en de rit was nog niet eens begonnen. Er werd mij vriendelijk maar dringend gevraagd of ik aub mee wilde rijden. Prima, ik had toch niet beters te doen (ok, misschien m’n kamer schoonmaken..). Bij terugkomst ook maar geholpen met de paarden verzorgen en smiddags heb ik nog een rit meegereden. Normaal zou ik de 10e pas beginnen met werken, maar nu was mijn werkperiode onofficieel begonnen.
Wat een prachtige omgeving! Lijkt uit een sprookje te komen. Blauwe zee, oneindig witte stranden, prachtige duinen. Een rit bij Pakiri Beach Horse rides staat zelfs op de lijst van 100 dingen die je moet doen voor je sterft!
En na een rustige werkdag, wanneer er geen ritten zijn en alles volgens schema verloopt, nemen we ieder een paard en rijden we zonder zadel naar het strand. Daar gaan we de zee in en zwemmen we met de paarden. Of we nemen de Arabieren en gaan voor een wedstrijd op het strand en springen in de duinen
Op een vrije dag verkennen we de omgeving, doen we boodschappen, eten we ijs, hangen we wat in huis en gaan we naar het strand voor wat bodyboarding.
En soms gaan we na het werk met alle huisgenoten ergens wat eten.
Heel vervelend allemaal..
Nu is het tijd om aan het werk te gaan!
-
12 Februari 2014 - 20:21
Maaike:
Honey! Wat klinkt dit allemaal lekker zeg -
12 Februari 2014 - 20:27
Stephanie:
Wat leuk meid! Wist helemaal niet dat je dit ging doen! Super leuk om je verhalen te volgen. Hoe kwam je er op om zoiets te gaan doen? Hoelang blijf je weg? En hoe gaat het eigenlijk met je! Hahaha dikke kusss -
12 Februari 2014 - 21:20
Lilian:
Ha ,die K!!
Klinkt goed allemaal!
Las nu ook je Afrika verslagen,ook al zo naar allemaal!
Hoop dat je net zo gaat genieten als toen,maar denk erom; t is zo weer voorbij,dus maak maar dubbele uren,xx -
13 Februari 2014 - 10:58
Oma:
Lieve Karen,
Ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt. Geniet er maar met volle teugen van, maar doe voorzichtig.
Je hebt een leuk reisverslag geschreven.
Maar goed dat ik al die spinnenwebben niet zie, ik was al gelijk aan de slag gegaan maar je kunt beter op het strand gaan paardrijden.
Dikke pakkerd van oma.
-
13 Februari 2014 - 11:22
Anne Baauw:
Hoi Karen,
Ik lees dat je een heel moeilijk leven hebt nu..haha...Anne had dit verslag ff gedeeld op fb. Ik wens je heel veel plezier en leer goed te kijken hoe andere mensen leven...geniet met volle teugen en pas goed op jezelf....groeten uit Zwolle.... -
13 Februari 2014 - 15:34
Tessa:
Kaar! dit klinkt allemaal geweldig!!! waaauuwwww klinkt als een droombaan ;)
Heel veel plezier daar!!!
Liefs uit nederland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley