Hazyview - Pretoria

Na een super mooie trip weer ‘thuis’. Afrika is echt super! Jammer dat het zo ver weg is, want dan moeten jullie ver reizen om mij te komen bezoeken als ik hier ga wonen.

Soof, speciaal voor jou een iets langer verhaal ;)

Woensdag 11 augustus zouden we om 9.10 van Capetown naar Johannesburg vliegen. Op het vliegveld afscheid genomen van ons supermooielievegroene Chico. Wij het vliegveld in en een beetje haasten. Het afscheid duurde iets langer dan gepland. Binnen komen we erachter dat ons vliegtuig vertraging heeft en pas om 10.15 vliegt. Ingecheckt enz en een bakkie doen bij Mugg & Bean.
Om 10.30 zouden we boarden, alleen het vliegtuig was er nog niet. Uiteindelijk om 10.45 het vliegtuig in en om 12.45 in Jo’burg er weer uit. Daar met een shuttlebus naar Hazyview (dik 5 uur rijden). Aangekomen bij onze slaapplaats stond ons tentje al klaar, net als 21 nieuwe gezichten + namen.

De dag daarna tentje gepakt en op naar het Krugerpark (eindelijk!). Hier zouden we een nacht slapen en dus 2 dagen doorheen rijden. Heb er eigenlijk geen woorden voor zo erg had ik het naar mijn zin. We hebben zoveel gezien; olifanten, giraffen, schildpadden, nijlpaarden, krokodillen, luipaarden, hoorbil (zazu), duiker, klipsspringer, impala’s, gnoe’s, bavianen, neushoornen, wrattenzwijn, kudu’s, zebra’s en super veel vogels waarvan ik de namen allemaal niet weet.
De eerste dag dus 3 van de big 5 gezien. Mooiste van deze dag was toch wel dat we los van elkaar 2 luipaarden zagen. De een stak ook gewoon, tussen de auto’s door, de weg over.
Aan het einde van de dag zagen we nog een neushoorn kudde. Best gek want deze leven niet in een kudde. We kregen toen van onze gekke wildranger Ed te horen dat ze alleen in een kudde gaan staan als er stropers in de buurt zijn. Best bizar dus.
Die nacht geslapen in Berg-en dal, een camping in het krugerpark.

Volgende dag weer vroeg het kruger in. Met de hoop dat we vandaag de big 5 zouden afmaken op zoek naar de leeuw en waterbuffel. We begonnen met een hyena baby, super schattig. Moeders kwam er ook nog even bij liggen, dus dat was een mooi plaatje.
Na een beetje rond gereden te hebben en vooral impala’s gezien te hebben, werd er door een tegenligger geseind, en waren leeuwen gespot. Vol gas met onze overland truck naar de aangewezen plaats. Check! Aan de oever van een plas lag een leeuwin en een stuk verder op nog 3 met 2 welpen. Aan deze oever lagen ook nog een stuk over 15 krokodillen. Maar iedereen lag te slapen dus niets aan het handje. Doorgereden en nog heel veel nijlpaarden gezien, zowel lopend als slapend als zwemmend. En toen kwamen we nog een gigantische kudde met waterbuffels tegen, dus check, de big 5 was compleet!

Zaterdag 14 augustus doorgereden naar Swaziland. De camping ligt in het Mlilwane naturepark waar alle diertjes om ons heen kunnen lopen. Bushbokken, impala’s, aapjes en paarden kunnen hier hun gang gaan. Wat goede gesprekken met schots en brits accent gevoerd met WR Ed, nou ja, goede gesprekken.. Vooral heel grappig. Die avond in het restaurant gegeten en daarna gekeken naar een swazidans, heel spectaculair.. Niet echt.

Zondag een heerlijke rit van 4 uur gemaakt door het natuurpark. Ik begon op een wit beestje, een beetje aan de trage kant. Over smalle paadjes en heuvels op, begon mijn knol al vrij snel te hijgen. De eerste galop werd gestopt, simpelweg omdat deze witte het niet trok. MERDE! Dus ik zei toen voor de grap tegen onze gids dat ik zijn paard wilde (eigenlijk was ik hartstikke serieus). Zo gezegd zo gedaan en we konden weer verder. Na een tocht van 2 uur de paarden in een weitje gezet en verder gelopen de executionrock op. Hier werden 200 jaar geleden mensen die een misdaad hadden begaan vanaf gerold. Fijn idee. Vanaf hier een prachtig uitzicht met de camping, het vakantie huis van de koning en het plaatselijke politiebureau (en dat was Swaziland..). Weer terug op het paard nog wat zebra’s tegen gekomen.

Maandag Swaziland weer de grens over Zuid Afrika in. Dat ging iets minder voorspoedig dan verwacht. Nadat iedereen zn paspoort had laten stempelen, en we allemaal weer in de truck zaten, klaar om de grens over te gaan, werd onze WR Ed aangehouden en meegenomen. Tripple merde. Daar zaten we dan, 2 uur te wachten bij de grens overgaan van Swaziland naar ZuidAfrika. En waarom? Vanwege een overtreding uit 1999! Geen idee waarom hij nu precies opgepakt werd, maar hij werd weer vrijgelaten (geen aanhoudingsbevel) en toch weer opgepakt (toch wel aanhoudingsbevel) en afgevoerd en weer terug gereden en vrijgelaten. Dus.. We konden eindelijk onze reis voortzetten en doorrijden naar ST Lucia.
S’avonds in de plaatselijke pub hamburger met frites gegeten, nog wat biertjes erbij (bier is baie goedkoop in ZA), en toen maar eens opzoek naar de tent. De barman ging trouwens voor ons uitzoeken waar we konden duiken.

Dinsdag na het ontbijt het ST Lucia in. Dit dorp bestaat voornamelijk uit een lange straat met winkeltjes (vooral surfshops) en restaurantjes. Geprobeerd te regelen dat we konden duiken, uitgevonden dat we daarvoor naar Sondwana moesten. Daar hadden we vervoer voor nodig. Via iemand op straat bij iemand met vervoer gekomen. Deze man rekende 1000R per persoon! Aangezien we met zn 5en waren was dat dus echt rete veel. Toen maar een gameview en snorkeltocht voor de middag geboekt.
Toen kwamen we onze barman tegen die dus druk bezig was met een duikdag voor ons te regelen. Na het snorkelen moesten we nog maar even langs komen.
De gameview en snorkeltocht deden we met zn 5en, Guido, Iris, Jelko, Anne en ik. Snorkelen was best vet, beetje tussen een zwerm vissen zwemmen en dan blijven hangen. Ook nog een mega grote kreeft gezien, schrok me helemaal kapot. Ik schrok nog meer van Guido die ineens mijn hand pakte omdat hij me een grote vis onder een steen wilde laten zien.
Terug op het strand opdrogen, aankleden en weer het wildpark in. Daar nog wat zwijntjes en een mega grote neushoorn gezien met een mega grote hoorn op zn neus. Toen liepen er 2 zwijntjes en ineens… Een luipaard bij de bosrand. Hij zat te loeren en het werd heel even spannend. En kwam een derde zwijn bij en de hoop op een aanval steeg, maar helaas.
S’avonds met de groep gegeten in een visrestaurant en daarna nog even langs de pub om te zien wat onze barman had geregeld. Het werd nog vrij lastig want Anne en Guido hebben geen duikbrevet, maar Guido wel duikervaring. Jelko, Iris en ik hebben wel een duikbrevet, maar we wilde wel met zn allen duiken. De barman had het allemaal geregeld. Vervoer, ontbijt, drinken, lunch, duiksessies en dat alles voor een zeer aantrekkelijke prijs. Morgen om 5 uur klaar staan voor de pub.

Zo gezegd zo gedaan, woensdag liepen we om 5 uur naar de pub. Daar aangekomen blijkt dat we ons met zn 7en (wij 5 en barman + vriend) in een BMW 3 serie moeten proppen. Wat zaten we krap. Aangekomen in Sondwana moesten Anne en Guido eerst een poolsessie doen, maar Iris, Jelko en ik mochten meteen de zee in. Pak aan, spullen in een krat en op naar het strand. Mn eerste zeeduik(alleen)! Dus: pak aan, boot op en gaan. Midden op zee je masker op, vinnen aan en cilinder op je rug, achterover laten vallen en duiken maar. Totaal andere wereld en ik was compleet verkocht. Helemaal niet bezig met mn buddy, maar vooral met alles om mij heen. Dus wie was er meerdere malen bijna de groep kwijt? Juist.

Half uur na aankomst op het strand stond de tweede duik in de planning. Anne en Guido waren ook gearriveerd op het strand. Deze duik zou dus bestaan uit ‘onze’ groep + een duikstinstructeur (voor Guido en Anne) en de duikleider, wat dus betekende dat ik buddy was met de duikleider.
Deze keer geprobeerd meer op mn buddy te letten, maar vond dat hij op mij moest letten want hij was de leider. Dat gebeurde niet altijd, en omdat de wind harder ging waaien en het water troebeler werd was ik weer bijna de groep kwijt. Ging allemaal goed, dus niets aan het handje.
Tijdens deze duik ook nog een schildpad gezien van ongeveer een meter groot. Daarnaast met de hele cast van finding nemo gezwommen.
Na het duiken gedoucht en geluncht en weer in de auto gestapt. Nog wat biertjes gedaan in de waterskiclub van ST Lucia en toen was het tijd om te gaan eten.

Donderdag was een te koude dag op de truck. Met veel windstoten, onszelf volledig ingepakt en op elkaars schouder in slaap gevallen. Laat in de middag aangekomen in Drakensberg. Hier slapen we in een lodge met 8 bedden, keuken met tafel en een badkamer.
Er is een grote bar met sauna, jacuzzi, openhaard, pooltafel en klimwand. De verdieping daarboven heeft televisie met relaxte banken en computers met internet. Buiten is een zwembad met lounge plekken en een grote braai.

Vrijdag zijn we om 5 uur opgestaan omdat we de Sentinel gaan beklimmen. Aangekleed, spullen gepakt en ontbeten. Om 6 uur met een groep van 16 vertrokken met de truck richting deze giga berg.
Het was zo koud! Het had er vannacht ook gesneeuwd. Dus wat ik aan had: 2 paar sokken, legging, spijkerbroek, hempje, tshirt, longsleave, vest, trui, sjaal, jas & muts. En nog steeds had ik het koud.
Na anderhalf uur rijden maakte we een wc stop en er kon water gekocht worden en bleek dat we een lekke band hadden. Baie balen! Aangezien dit de grootste banden zijn die onder een truck kunnen, ging daar wel even wat tijd in zitten. En toen de band verwisseld was moesten we terug omdat we niet zonder reserve band de berg op konden. Voor niets om 5 uur uit bed gegaan.
Toen we terug kwamen konden we alleen nog maar fietsen huren of gaan wandelen, dus hebben we de rest van de dag heel lui op het gras gelegen en genoten van de zon.
Eigenlijk zouden we morgen naar Pretoria gaan, maar omdat iedereen heel graag de Sentinel op wilde, hebben we dit een dag kunnen uitstellen.

Zaterdag was dus de dag dat we een tweede kans kregen voor de Sentinel. Weer om 5 uur wakker geworden alleen haperde mijn lichaam op dat moment. Nog maar even in bed blijven liggen en bedenken of het wel echt verstandig was om nu mee te gaan. Toch uit bed gegaan en mezelf eens goed toegesproken. Wat een watjesgedrag! Gewoon die berg op. Aangekleed, spullen gepakt en ontbeten.
Onderweg werd het er niet veel beter op en aangekomen bij de berg was ik een wrak. Onze WR Ed toch maar even ingelicht van mijn huidige situatie.
Na 100 meter gelopen en 250 meter gestegen te hebben (we zaten al op 2570m) staakte mijn lichaam en kon ik alleen maar stoppen. Gelukkig hadden we toen ook onze eerste pauze, maar dit ging ik geen 6 uur (zoveel tijd was er voor de berg op en af lopen gerekend) volhouden.
Voor mij eindigde de wandeling daar en ben samen met Anne terug gegaan naar de truck. Wat kussens uit ons vervoersmiddel getrokken en in de schaduw liggen slapen. Met een hartstag van 116 per minuut van mij tegen over 71 van Anne was dat ook wel nodig. Eind van de middag ging het al wat beter en zijn Anne & ik nog een stukje de berg op gelopen en hebben we de groep opgewacht. Terugweg in de truck was een hel en werkte niet echt bevorderlijk op mijn genezing.
Avondeten gelaten voor wat het was en met een kop thee en 2 aspirines mn bed in.

Zondag hebben we een beetje kunnen uitslapen. Voelde me alweer een stuk beter. Vandaag zouden we naar Pretoria rijden en dit zou niet zoveel tijd kosten.
Rond kwart voor 5 kwamen we aan in Pretoria bij onze Lodge. Vrij weinig uitgespookt de rest van de dag. Na het eten een speech gehad van WR Ed. Ik kreeg de award voor ‘I love to speak scottisch’ of iets in die richting. GREAT! (dat op zn schots).

Maandag was het dan toch echt afgelopen. De meeste mensen van de groep blijven nog wat langer in Pretoria. Dus bijna iedereen ging naar het grootste winkelcentrum van het zuidelijk halfrond. Aangezien Anne en ik om half 5 een shuttle naar Jo’burg hadden geboekt zijn we niet mee gegaan. Dus heerlijk een dagje in de zon gezeten en wentelteefjes (made bij Guido) gegeten. Dat voelde echt als vakantie!
Na een afscheid vol tranen (grapje) om half 5, zijn we naar Jo’burg gebracht. Vanaf daar vlogen we terug naar Kaapstad. Daar werden we opgewacht door Piet en een chico. Helaas niet onze groene chico, maar nu een witte. Thuis aangekomen alles gelaten voor wat het was en heerlijk slapen.

Vanmorgen lekker lui in bed gelezen en wat wasjes gedraaid. Daarna met Anne gaan lunchen en terug naar huis. Daar aan het kijken hoe ik zo logisch mogelijk mijn kan tas inpakken. Waarschijnlijk zal dat 1 uur voor vertrek wel gaan gebeuren, maar toch.. En verder nog een aflevering van Gossip Girl seizoen 4 kijken (gewoon omdat het kan).
Baie balen dat er een einde begint te komen aan mijn Afrika avontuur. Zou hier best nog wel wat langer willen blijven.

Morgen gaan we nog eens een poging doen om Table mountain op te gaan, maar er zal vast weer wat zijn (we zijn al op de hoogte dat de kabelbaan dicht is, dus we moeten echt gaan lopen). Heb deze vakantie nog geen mountain kunnen beklimmen. Maar we zullen zien. Verder vrij weinig in de planning staan. Eigenlijk niets. Is ook wel eens lekker.

Mam, heb hier al wat wasjes gedraaid, dus er zal wel wat schoon terug komen (kan ik niet beloven). Maar er gaat niets boven een verse was uit moederswasmachine! Dus ik zal niet alles voor je wassen.


Super baie doei! xxx